...radio obywatelskie

<< Wróć

R A D I O

™

... o b y w a t e l s k i e

Zaloguj

Wyloguj

Revolt...

. . .

I dąc w miasta duszne krypty nie poznaję już niczego jakbym zaczął od nowego naznaczony twoim wdziękiem wszędzie widzę wrzód i mękę ...cięcia krótkie a bolesne czuć wokoło wojnę srogą bo w zatęchłych piekła schronach straty spore będą chować już po zmroku aby lud nie dostrzegł biedy brak miłości i czułości nikt nie ceni tu człowieka nie nie gani już podłości pędem lecą w przepaść głupią depcząc słabszych popychają z góry tylko wilki patrzą czy w należnym dziś porządku ubój trwa i łupy wielkie by móc z jutra dobić z wdziękiem pasąc bestię każdej pszczole nóż wsuwają miłosierdzie tego świata ...Ad maiorem Dei gloriam.(1) █

____________

(1) (łac.) na większą chwałę Bożą

Fragment poematu 'Ewangelia według Łotra...'. Pełny tekst dostępny także w wersji audio w wykonaniu autora w piątkowych audycjach popołudniowych między 16:00 - 18 :00

Credo II

usypię jego fobie w stos ofiarny
i paląc zioło inne trawy
zapytam ciepło
- Jak tam stary...?! █

newsami skuje mordę
reklamą chluśnie w myśli wolne
i gdy mi ludzie skaleczeni
kaleczyć będą prawdę światłocieniem

...a gdy mi świat

_____________________________________________________________________________________

* Wszelkie teksty, a także nagrania audio lub wideo nie zawierające wyraźnego wskazania ich autora, należą do Autora Strony i objęte są prawami autorskimi w rozumieniu Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych z późniejszymi zmianami. Autor wyraża zgodę na ich publikację tak w całości jak i fragmentach, po uprzednim skontaktowaniu się drogą mailową, telefonicznie, bądź osobiście.

A U D Y C J E i A R T Y K U Ł Y ( archiwa )

/ K R Z Y K :

... A - B

... C - D

... E - F

... G - H

... I - J

... K - L . ( ebook & audiobook )

__________________________________

/ K R Z Y K :

... M - N

... O - P

... R - S

... T - U

... V - W

... X - Z

Obłęd...

I że nikt nad nimi nie płacze! Aż przychodzi ostatnia rozpaczliwa próba i - uciekają w szaleństwo... Widzę ich w tej chwili, jak krążą po zielonych korytarzach, zielonym linoleum i wyglądają jak algi albo wodorosty, tak się chwieją, kołyszą.

Nie sposób pisać w obłędzie, chociaż można na pograniczu obłędu, czasem się to udaje - tak powstało wiele dzieł ducha ludzkiego, które pozostały w historii kultury jako świadectwa geniuszu, arcydzieła. Sam obłęd jest destrukcją albo nie wyjaśnioną grą lęków, rozpaczy, trwóg i udręk, chociaż w tej gehennie zdarzają się olśnienia. Iluminacje. Błyski tak nieprawdopodobne, jakby otwierała się przed człowiekiem tajemnica stworzenia! I on sam czuje się zaliczony do wielkich wtajemniczonych... Ale o tym opowiem, gdy nadejdzie pora.

Przed chwilą nazwałem obłęd destrukcją i uczyniłem to zbyt pochopnie. Tak może się wydawać tylko komuś, kto patrzy z zewnątrz. Obłąkany tak nie uważa. Żyje on pełnią obłędu, żyje i wyżywa się w nim świat bowiem przeistoczył się na dobre, stał się pełen nie przeczuwanych znaczeń, groźnych bądź radosnych albo zarazem groźnych i radosnych niezwykłości, wielkich postaci, którym można uścisnąć rękę, pokłonić się, zachłysnąć, czasem gorzko ze szczęścia zapłakać... I w tym przeistoczeniu wziąłem udział całą wyobraźnią, sercem i rozumem.

"I have seen the Bird of Paradise, she has spread herself before me, and I shall never be the same again"... Ujrzałem Ptaka rodem z Raju, rozpostarł przede mną swe skrzydła, i nigdy już nie będę tym, kim byłem... Tak rzekł niedawno doktor Laing, psychiatra wielkiej sławy. - Oto, co mi się przydarzyło! Więc nie będę nigdy tym, kim byłem.

I mię moje: Krzysztof - zachowałem mimo obłędu, jaki zesłał mi los. Tracąc je, postradałbym siebie samego. Rzecz gorsza niż śmierć. Okazałbym się kimś innym: Cezarem? Szekspirem? Faustem? Mierzę wysoko! Może zwierzęciem, może ptakiem, może rybą, może kamieniem. Otóż w najczerniejszej godzinie nie straciłem swojego imienia, dzięki Bogu. I wszyscy moi bracia obłąkani zwracali się do mnie jak należy: Krzyś.

Przystępuję do opisania dziejów moich udręk zaiste z zajęczym sercem. Wskutek obawy, czy zdołam przedstawić obraz obłędu na tyle wierny, aby mógł być bliski prawdy. Aby samą był prawdą, jeśli to możliwe. Przeto jak starzy skrybowie modlę się o sztukę wysłowienia. Nikt nie wie, co trzeba przeżyć, aby obłęd dojrzał i ogarnął człowieka bez reszty. Ileż to razy ludzie przeżywają tak koszmarne rzeczy, że powinni natychmiast postradać zmysły. Tymczasem wcale nie wariują. Choćby - w większości - więźniowie kacetów. A innym wystarczy zwykłe, szare życie i - krach. Już się smażą w ogniu obłędu! Kim są, zanim staną się obłąkani? Zanim zamknie się ich na dobre? Bo to są takie kłębuszki wrażliwości. Świat dla nich cały jest z kolców. Usiłują się przystosować, ale to daremne. Albowiem jeszcze nie wiedzą, że Odys w nich śpi, że róża wykwita z cierni, a klejnot jest w lotosie, amen.

Tak nieprawdopodobnie poruszająco i realistycznie zaczyna się 'księga obłędu'. Jedyny w swoim rodzaju opis rozwijającej się choroby znanego pisarza i dziennikarza Jerzego Krzysztonia. Całość w formie audiobooka w piątkowych audycjach między 16:00 - 18 :00

F E L I E T O N